“പുഴപറഞ്ഞ കഥ”

പുഴയും കടലും ആലിംഗനത്തിലമരുന്ന കാഴ്ച എന്നും ഒരു വിസ്മയമാണ്.
അലറിയാർത്ത് തല തല്ലിത്തിമിർക്കുന്ന കടലിൻ കൈകൾ പുഴയുടെമാറിൽ എത്ര ശാന്തയാണ്.
അതെ,ഓരോ തിരമാലകളോടും അവർ രഹസ്യമായി എന്തോ മന്ത്രിക്കുന്നുണ്ട്.

കാടും മേടും നനച്ചു നീ, അതിരറ്റ സ്നേഹത്തിന്‍റെ കഥകൾ പറഞ്ഞു.
നാഗരികതയുടെ നാറുന്ന അഴുക്കുചാലുകളും പേറി നീ കണ്ണീരിന്‍റെ തീരാക്കഥകൾ കുറിച്ചു.
നട്ടുനനച്ചു വളർത്തിയവർത്തന്നെ നിന്നെ കിളച്ചു വറ്റിക്കുന്ന നന്ദികേടിന്‍റെ ചില കഥകൾ.
അങ്ങിനെ കഥകളുടെ ഭാണ്ഡവും തോളിൽപേറി ആരെയും കാത്തുനിൽക്കാതെ കടലിലലിയുന്നു നീ.
ഒടുക്കം ,സ്വാതന്ത്ര്യം എന്ന അനിവാര്യതയാണ് മരണം എന്നത് പുഴകള്‍ നമ്മെ വീണ്ടും ഓർമിപ്പിക്കുന്നു ….

ഒടുക്കങ്ങൾ എപ്പോഴും വേദനാജനകം തന്നെയാണ്.
എങ്കിലും നേരുള്ളതെന്തിന്‍റെയും അന്ത്യം അതുപോലെതന്നെ മനോഹരവുമായിരിക്കും.
ഒരു പുഴ ഇവിടെ, ഈ കടൽക്കരയിൽ അവസാനിക്കുകയാണ്.
എങ്കിലും കഥകൾ പറയാതിരിക്കുവാൻ അവർക്കൊരിക്കലുമാകില്ല.
കാരണം പുഴകൾ കഥാകൃത്തുക്കളാണ്.
ഈ മഹാസാഗരംതന്നെ പുഴകൾ നെയ്തുകൂട്ടിയ ഒരു വലിയ കഥയാണ്.