മരിക്കുമ്പോഴാണ്‌ ഒരു മനുഷ്യന്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ജനിക്കുന്നത്
എന്ന് പറയാതെ പറഞ്ഞ ക്രിസ്തു .
എങ്ങനെയൊക്കെ കൂട്ടി വായിച്ചാലും നിരാശയില്‍ പ്രത്യാശയാണ്
ഈ മനുഷ്യസ്നേഹിയുടെ അവസാന വാക്കുകള്‍.
വീടും കൂടും വിട്ടു നാടായ നാടുമുഴുവന്‍ അലഞ്ഞു നീ കണ്ണില്‍ കണ്ടവരെ എല്ലാം സ്നേഹിച്ചു.
അവസാനം, ആട്ടും തുപ്പും ബാക്കിയാക്കി ഉറ്റവരുടെ സ്നേഹ തിരസ്കരണം.
രാപകലില്ലാതെ മാറോടു ചേര്‍ത്ത് കിടത്തിയ ഉറ്റ സ്നേഹിതന്‍ തള്ളിപ്പറഞ്ഞപ്പോള്‍
ചങ്കു പൊട്ടിയ ഒരു മനുഷ്യന്‍.
ഒരു മനുഷ്യായുസ് കൊണ്ടു പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ച പാഠങ്ങളെല്ലാം കാറ്റില്‍ പറത്തി
നാലുപാടും ഓടിയ പ്രിയ ശിഷ്യരെ ഓര്‍ത്തു പരാജിതനായ ഗുരു.
ത്യാഗത്തിന്റെ ഗിരി ശ്രിങ്കതിലേക്ക് കുരിശും ചുമന്നു കയറിയപ്പോഴും
പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ പിറുപിരുപില്‍ നിഴലിച്ച പരിഹാസം,
പുറന്തള്ള പെട്ടവന്റെ ഒറ്റപെടല്‍.
മരണാവകാശം ആയ ഒരിറ്റു ദാഹജലം പോലും നിരസിക്കപെട്ട
ഒരു മഹായോഗി.
എന്നിട്ടും അവന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ പരാതിയില്ല, ഒരിറ്റു പരിഭവമില്ല.
ഒടുക്കം, പൂര്‍ത്തീകരണത്തിന്റെ ഒരു നിശ്വാസം.
” എല്ലാം പൂര്‍ത്തിയായി”
സര്‍വതും തകര്‍ന്നു അടിഞ്ഞപ്പോഴും എല്ലാം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയവന്റെ സംതൃപ്തി …
അതാണ്‌ ക്രിസ്തു!
മഹാത്യാഗിയായ അങ്ങയുടെ സ്നേഹത്തെ കുരിശില്‍ തറക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.
ഇനിയാര്‍ക്കൊട്ടു കഴിയുകയുമില്ല…
Antomaniax's Blog 